عفونت واژن چیست؟

عفونت واژن (واژینیت) التهاب واژن است که می تواند منجر به ترشح، خارش و درد شدید شود. علت این مشکل معمولاً تغییر در فلور باکتریایی واژن یا عفونت است. کاهش سطح استروژن پس از یائسگی و برخی بیماری های پوستی نیز می تواند باعث واژینیت شود.

انواع عفونت واژن

1. واژینیت باکتریایی : ایجاد عفونت پس از تغییر فلور باکتریایی طبیعی در واژن که منجر به رشد بیش از حد سایر ارگانیسم ها می شود.
2. واژینیت قارچی : اینها عفونت هایی هستند که معمولاً توسط قارچی به نام کاندیدا آلبیکنس ایجاد می شوند.
3. واژینیت انگلی : عفونتی که توسط انگلی به نام تریکومونیازیس ایجاد می شود و معمولاً از طریق رابطه جنسی منتقل می شود.

درمان با توجه به نوع عفونت واژن و تحت نظر متخخص زنان و زایمان در تهران انجام می شود.

علائم و نشانه های واژینیت

1. تغییر رنگ، بو یا میزان ترشحات در واژن
2. خارش یا سوزش واژن
3. درد هنگام مقاربت
4. ادرار دردناک
5. خونریزی خفیف واژینال

اگر ترشحات واژینال شما حالت طبیعی نداشته باشد، ویژگی های ترشحات می تواند نوع واژینیت را تعیین کند. اینها عبارتند از :

1. عفونت واژن باکتریایی: این ترشحات به رنگ سفید متمایل به خاکستری و بدبو است. این بوی بد ممکن است پس از مقاربت جنسی بارزتر باشد.
2. عفونت قارچی : علامت اصلی آن خارش است، اما ممکن است ترشحات سفید رنگ و غلیظی شبیه پنیر باشد.
3. تریکوموناس: عفونتی به نام تریکومونیازیس می تواند باعث ترشح سبز، زرد و گاهی کف آلود شود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد!

در صورت بروز ناراحتی غیرعادی واژن، به خصوص در موارد زیر می توانید با پزشک خود مشورت کنید.

1. اگر بوی ناخوشایند، ترشح یا خارش واژن دارید.
2. اگر تا به حال عفونت واژن داشته اید.
3. اگر چند شریک جنسی یا یک شریک جدید دارید.
4. اگر عفونت مقاربتی دارید.
5. اگر با وجود درمان، شکایت شما ادامه پیدا کرد.
6. اگر تب، لرز یا درد لگن دارید.
7. عفونت واژن

علل عفونت واژن

1. واژینوز باکتریایی : شایع ترین علت واژینیت است. این به دلیل رشد بیش از حد یکی از باکتری های طبیعی در فلور واژن شما ایجاد می شود. معمولاً تعدادی از باکتری‌های واژن به نام لاکتوباسیل ‌ها از سایر باکتری‌ها در واژن شما بیشتر است. اگر باکتری ها بیش از حد باشد، تعادل را به هم می زند و واژینیت باکتریایی ایجاد می شود. این نوع واژینیت می تواند پس از مقاربت ایجاد شود، به خصوص زمانی که چندین شریک جنسی یا یک شریک جنسی جدید دارید. با این حال، در زنان غیر فعال جنسی نیز رخ می دهد.
2. عفونت های قارچی: این عفونت ها در نتیجه رشد بیش از حد یک ارگانیسم قارچی، در واژن شما رخ می دهد. این قارچ همچنین باعث عفونت در سایر نواحی مرطوب بدن شما مانند چین های پوستی و بستر ناخن می شود. قارچ همچنین باعث ایجاد بثورات پوشک می شود.
3. واژینیت تریکوموناس: این عفونت شایع مقاربتی توسط یک انگل میکروسکوپی تک سلولی به نام تریکوموناس واژینالیس ایجاد می شود. این ارگانیسم در طول آمیزش جنسی با فردی که عفونت دارد پخش می شود. در مردان معمولاً دستگاه ادراری را آلوده می کند. با این حال، اغلب علائمی ایجاد نمی کند. در زنان، تریکومونیازیس اغلب واژن را درگیر می کند و می تواند علائمی ایجاد کند. همچنین خطر ابتلای زنان به سایر عفونت های مقاربتی را افزایش می دهد.
4. واژینیت غیر عفونی: اسپری های واژینال، دوش ، صابون های معطر، شوینده های معطر و محصولات اسپرمی می توانند باعث واکنش آلرژیک شوند. گاهی اوقات می تواند باعث تحریک بافت واژن شود. اجسام خارجی در واژن، مانند دستمال کاغذی یا تامپون های فراموش شده نیز بافت های واژن را تحریک می کنند.
5. سندرم تناسلی ادراری یائسگی (آتروفی واژن) : کاهش سطح استروژن پس از یائسگی یا برداشتن تخمدان ها با جراحی می تواند باعث نازک شدن مخاط واژن، گاهی اوقات تحریک واژن، سوزش و خشکی آن شود.

افراد مستعد ابتلا به عفونت واژن

عواملی که خطر ابتلا به واژینیت را افزایش می دهند عبارتند از:

1. تغییرات هورمونی مرتبط با بارداری، قرص های ضد بارداری یا یائسگی
2. فعالیت جنسی
3. داشتن یک عفونت مقاربتی
4. داروهایی مانند آنتی بیوتیک ها و استروئیدها
5. استفاده از اسپرم کش ها برای جلوگیری از بارداری
6. دیابت کنترل نشده
7. استفاده از محصولات بهداشتی مانند حمام حباب، اسپری واژینال یا دئودورانت واژینال
8. دوش واژینال
9. پوشیدن لباس مرطوب یا تنگ
10. استفاده از دستگاه داخل رحمی برای کنترل بارداری

عوارض عفونت واژن

زنان مبتلا به تریکومونیازیس یا عفونت واژن به دلیل التهاب ناشی از این اختلالات در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت های مقاربتی هستند. در زنان باردار، واژینوز باکتریال علامت دار و تریکومونیازیس با زایمان زودرس و نوزادان کم وزن همراه است.

پیشگیری از عفونت واژن

1. رعایت بهداشت می تواند از عود برخی از انواع واژینیت جلوگیری کرده و برخی علائم را کاهش دهد.
2. از رفتن به حمام، جکوزی و اسپاهای آب گرم خودداری کنید.
3. از عوامل تحریک کننده اجتناب کنید. مانند : تامپون های معطر، پدها، صابون های معطر.
4. پس از دوش گرفتن، صابون را از اندام تناسلی خارجی خود بشویید و آن ناحیه را کاملا خشک کنید تا تحریک نشود.
5. از دئودورانت و صابون های بو دار استفاده نکنید.
6. پس از استفاده از توالت، از جلو به عقب تمیز کنید. انجام این کار از گسترش باکتری ها به داخل واژن جلوگیری می کند.

موارد دیگری که می تواند به پیشگیری از واژینیت کمک کند عبارتند از:

1. از دوش واژینال خودداری کنید : واژن نیازی به تمیز کردن غیر از حمام معمولی ندارد. دوش مکرر فلور باکتریایی طبیعی موجود در واژن را مختل می کند. این وضعیت در واقع می تواند خطر ابتلا به عفونت های واژن را افزایش دهد. دوش کردن عفونت واژن را از بین نمی برد.
2. از کاندوم های لاتکس استفاده کنید: کاندوم های لاتکس مردانه و زنانه به محافظت از شما در برابر عفونت هایی که از طریق تماس جنسی منتقل می شوند، کمک می کند.
3. لباس زیر نخی بپوشید: لباس زیر نخی و جوراب شلواری نخی را انتخاب کنید. زیرا قارچ ها محیط های مرطوب را دوست دارند.

تشخیص واژینیت

1. بررسی سابقه پزشکی شما: سابقه عفونت های واژن یا مقاربتی شما
2. معاینه لگن: در طول معاینه لگن، پزشک با ابزاری به نام اسپکولوم به واژن شما نگاه می کند تا التهاب و ترشحات غیر طبیعی را بررسی کند.
3. نمونه برداری برای آزمایش: پزشک شما نمونه ای از ترشحات دهانه رحم یا واژن را برای آزمایش می گیرد تا تأیید کند که چه نوع واژینیت دارید.
4. آزمایش pH: پزشک متخصص زنان و زایمان شما می‌تواند PH واژن شما را با استفاده از یک چوب تست pH یا کاغذ pH روی دیواره واژن شما آزمایش کند. pH بالا ممکن است نشان دهنده واژینوز باکتریایی یا تریکومونیازیس باشد. با این حال، آزمایش pH به تنهایی یک تست تشخیصی قابل اعتماد نیست.

عفونت واژن چگونه درمان می شود؟

ارگانیسم ها و شرایط مختلف می توانند باعث واژینیت شوند. بنابراین، درمان واژینیت علت خاصی را هدف قرار می دهد:

واژینوز باکتریایی: برای این نوع واژینیت، پزشک ممکن است آنتی‌بیوتیک‌های حاوی ژل، کرم یا قرص‌هایی را که روی واژن استفاده می‌شود، تجویز کند.

عفونت های قارچی: عفونت های قارچی با داروهای ضد قارچی به شکل کرم، شیاف یا قرص درمان می شوند. پزشک پس از معاینه داروی مناسب را برای شما تجویز می کند.

تریکوموناس: پزشک ممکن است برای درمان شما یک داروی ضد انگلی تجویز کند.

سندرم ادراری تناسلی یائسگی (آتروفی واژن): کرم‌ها، قرص‌ها یا حلقه‌های واژینال حاوی استروژن می‌توانند به طور موثر این بیماری را درمان کنند. این درمان پس از بررسی سایر عوامل خطر و عوارض احتمالی توسط پزشک شما تجویز می شود.

واژینیت غیر عفونی: برای درمان این نوع واژینیت باید منبع تحریک را مشخص کرد و از آن اجتناب کرد. منابع احتمالی عبارتند از صابون، مواد شوینده لباسشویی، نوار بهداشتی یا تامپون.