فیبروم رحم که پزشک ممکن است آنها را لیومیوم یا میوم بنامد، تومورهای عضلانی هستند که میتوانند روی رحم شما رشد کنند. آنها به ندرت به سرطان تبدیل میشوند و اگر به آن مبتلا شوید به این معنی نیست که احتمال ابتلا به سرطان رحم بیشتر است.
فیبرومها میتوانند از نظر اندازه، شکل و مکان بسیار متفاوت باشند. آنها میتوانند در رحم، دیواره رحم یا روی سطح آن ظاهر شوند. آنها همچنین میتوانند با ساختاری ساقه مانند به رحم شما بچسبند.
برخی از آنها آن‌قدر کوچک هستند که پزشک شما حتی نمی‌تواند آنها را با چشم غیر مسلح ببیند. برخی دیگر در توده‌های بزرگ رشد می‌کنند که می‌تواند بر اندازه و شکل رحم شما تأثیر بگذارد.
فیبروم رحم در چه سنی ایجاد می شود؟
فیبروم رحم معمولاً در زنان در سنین باروری ظاهر میشود و معمولاً بین ۳۰ تا ۴۰ سال، اما میتوانند در هر سنی ظاهر شوند. آنها در زنان آفریقایی – آمریکایی بیشتر از زنان سفیدپوست دیده میشوند و همچنین در زنان آفریقایی – آمریکایی زودتر ظاهر میشوند و سریع‌تر رشد می‌کنند. پزشکان نمی‌دانند چرا این‌طور است.
علائم فیبروم رحم
فیبروم‌های رحمی که پزشک ممکن است آنها را لیومیوم یا میوم نامید، تومورهای عضلانی هستند که میتوانند روی رحم شما رشد کنند. آنها به ندرت به سرطان تبدیل میشوند و اگر به آنها مبتلا شوید به این معنی نیست که احتمال ابتلا به سرطان رحم بیشتر است.
فیبرومها میتوانند از نظر اندازه، شکل و مکان بسیار متفاوت باشند. آنها میتوانند در رحم، دیواره رحم یا روی سطح آن ظاهر شوند. آنها همچنین میتوانند با ساختاری ساقه مانند یا ساقه به رحم شما بچسبند.
برخی از آنها آن‌قدر کوچک هستند که پزشک شما حتی نمی‌تواند آنها را با چشم غیر مسلح ببیند. برخی دیگر در توده‌های بزرگ رشد می‌کنند که می‌تواند بر اندازه و شکل رحم تأثیر بگذارد.
فیبروم رحم معمولاً در زنان در سنین باروری ظاهر میشود – معمولاً بین ۳۰ تا ۴۰ سال، اما میتوانند در هر سنی ظاهر شوند. آنها همچنین در زنان آفریقایی – آمریکایی بیشتر از زنان سفیدپوست دیده میشوند، و معمولاً در آفریقایی – آمریکایی‌ها زودتر ظاهر میشوند و سریع‌تر رشد می‌کنند. پزشکان نمی‌دانند چرا این‌طور است.
بیشتر بخوانید : التهاب دهانه رحم
علل فیبروم رحم
کارشناسان دقیقاً نمی‌دانند که چرا شما فیبروم می‌گیرید. هورمون‌ها و ژنتیک ممکن است احتمال ابتلا به آنها را افزایش دهد. هورمون‌ها استروژن و پروژسترون هورمون‌هایی هستند که هر ماه در طول دوره قاعدگی باعث ضخیم شدن پوشش داخلی رحم میشوند. به نظر می‌رسد آنها بر رشد فیبروم نیز تأثیر می‌گذارند. هنگامی که تولید هورمون در دوران یائسگی کند میشود، فیبرومها معمولاً کوچک میشوند.
سایر عوامل رشد موادی در بدن شما که به نگهداری بافت کمک می‌کنند، مانند فاکتور رشد شبه انسولین، ممکن است در رشد فیبروم نقش داشته باشند.
ماتریکس خارج سلولی (ECM) باعث میشود سلول‌های شما به هم بچسبند. فیبرومها نسبت به سلول‌های طبیعی ECM بیشتری دارند که باعث فیبری شدن آنها میشود. ECM همچنین فاکتورهای رشد را در خود نگه می‌دارد و باعث تغییر سلول‌ها میشود.
عوامل خطر فیبروم رحمی
چند چیز می‌تواند شانس شما را برای ایجاد فیبروم رحم افزایش دهد، مانند:
- سن
- نژاد
- پریود شدن در سنین پایین
- استفاده از کنترل بارداری
- کمبود ویتامین D
- خوردن بیش از حد گوشت قرمز و عدم مصرف سبزیجات سبز، میوه یا لبنیات کافی
- الکل
- سابقه خانوادگی
- اگر مادر یا خواهرتان فیبروم رحم داشته باشد، احتمال ابتلا به فیبروم بیشتر است.
تشخیص فیبروم رحمی
پزشک شما ممکن است در طول معاینه معمول لگن، به فیبروم رحمی شما مشکوک شود. اگر شکل رحم شما نامنظم یا به طور غیرعادی بزرگ به نظر می‌رسد، ممکن است آزمایش‌های بیشتری را درخواست کنند، مانند:
سونوگرافی. سونوگرافی از امواج صوتی برای گرفتن عکس از رحم شما استفاده می‌کند. یک تکنسین دستگاهی را در واژن یا روی شکم شما قرار می‌دهد تا تصاویر را دریافت کند. سپس پزشک شما می‌تواند ببیند که آیا فیبروم دارید و کجا و چقدر بزرگ هستند.
تست‌های آزمایشگاهی ممکن است پزشک از شما بخواهد که آزمایش خون انجام دهید تا به شما کمک کند تا بفهمید که چرا فیبروم دارید. شمارش کامل خون شما (CBC) می‌تواند به آنها کمک کند تا تصمیم بگیرند که آیا کم خونی یا سایر اختلالات خونریزی (سطح پایین گلبول‌های قرمز خون) دارید.
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). اگر پزشک شما پس از انجام سونوگرافی به اطلاعات بیشتری نیاز داشته باشد، ممکن است MRI نیز انجام دهید. MRI تصاویر دقیق‌تری از فیبرومها را نشان می‌دهد و می‌تواند به پزشکان در تصمیم گیری بهترین درمان کمک کند. اگر رحم بزرگی دارید یا نزدیک به یائسگی هستید، ممکن است پزشک شما MRI را پیشنهاد دهد.
بیشتر بخوانید : زخم رحم
هیستروسونوگرافی. در این آزمایش، یک تکنسین شی را به داخل حفره رحم فشار می‌دهد تا آن را بزرگ‌تر کند. این به آنها کمک می‌کند تا فیبروم‌هایی را ببینند که در رحم شما رشد می‌کنند. اگر در تلاش برای باردار شدن یا پریودهای سنگین داربد، این کار مفید است.
هیستروسالپنگوگرافی. اگر پزشک شما باید ببیند لوله‌های فالوپ شما مسدود شده است یا خیر، ممکن است هیستروسالپنگوگرافی انجام دهید. پزشک شما از رنگ برای برجسته کردن رحم و لوله‌های فالوپ در عکس اشعه ایکس استفاده می‌کند تا به دیدن بهتر این نواحی کمک کند.
هیستروسکوپی پزشک یک تلسکوپ کوچک را با نوری به دهانه رحم شما وارد می‌کند. سپس پس از تزریق سالین و گسترش حفره رحم، میتوانند به دیواره‌های رحم و دهانه لوله فالوپ شما نگاه کنند.
درمان فیبروم رحم
راه‌های زیادی برای درمان فیبروم رحم وجود دارد. بهترین درمان برای شما بستگی به این دارد که آیا علائم دارید، می‌خواهید باردار شوید، سن شما و محل فیبروم شماست.
انتظار مراقب اگر فقط علائم خفیف دارید – یا هیچ علامتی ندارید – ممکن است پزشک به شما توصیه کند که فقط صبر کنید و ببینید. فیبرومها سرطانی نیستند و به کندی رشد می‌کنند یا اصلاً رشد نمی‌کنند. همچنین ممکن است پس از یائسگی کوچک شوند یا از بین بروند.
داروهای فیبروم علائم شما را درمان می‌کنند. فیبرومها از بین نمی‌روند اما ممکن است با مصرف برخی داروها کوچک شوند. آنها همچنین میتوانند به علائمی مانند درد و خونریزی کمک کنند.
داروی کنترل بارداری خوراکی می‌تواند خونریزی را کاهش دهد. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن یا استامینوفن میتوانند به کاهش درد کمک کنند. اگر خونریزی شدید و در نتیجه کم خونی دارید، ویتامین‌ها و مکمل‌های آهن میتوانند به انرژی کمک کنند.
سایر داروها عبارت‌اند از:
Oriahnn، ترکیبی از elagolix (یک آنتاگونیست GnRH)، استروژن و پروژسترون، این اولین گزینه دارویی خوراکی غیر جراحی مورد تأیید FDA برای مدیریت خونریزی شدید قاعدگی است. مصرف دارو می‌تواند خونریزی را به طور متوسط تا ۵۰ درصد کاهش دهد.
آگونیست‌های هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH) که با مسدود کردن استروژن و پروژسترون، شما را در یک حالت یائسگی موقت قرار می‌دهد. این ممکن است فیبروم‌های شما را کوچک کند. پزشک ممکن است این گزینه را قبل از جراحی انتخاب کند.
یک دستگاه داخل رحمی آزاد کننده پروژسترون (IUD) که در رحم شما قرار داده میشود می‌تواند به کنترل خونریزی شدید کمک کند. همچنین از بارداری جلوگیری می‌کند.
ترانکسامیک اسید (سیکلوکاپرون، لیستدا) دارویی است که هورمون‌ها را در بر نمی‌گیرد. شما آن را در روزهایی که خونریزی شدید دارید مصرف می‌کنید تا جریان خود را کاهش دهید.
عمل جراحی. اگر علائم متوسط یا شدید دارید، ممکن است برای تسکین نیاز به جراحی داشته باشید. گزینه‌ها عبارت‌اند از:
میومکتومی این جراحی فیبرومها را از بین می‌برد در حالی که سعی میشود بافت سالم را به حال خود رها کند. اگر امیدوارید در آینده باردار شوید، این ممکن است بهترین گزینه شما باشد. روش‌های مختلفی برای انجام میومکتومی وجود دارد، از جراحی بزرگ شکم تا لاپاراسکوپی.
ابلیشن آندومتر. جراح از لیزر، حلقه‌های سیمی، آب جوش، جریان الکتریکی، مایکروویو یا انجماد برای برداشتن یا از بین بردن پوشش داخلی رحم استفاده می‌کند. ممکن است بتوانید این جراحی جزئی را به صورت سرپایی انجام دهید. به طور معمول، پس از آن پریود نمی‌شوید و دیگر نمی‌توانید باردار شوید.
آمبولیزاسیون فیبروم رحمی (UFE) یا آمبولیزاسیون شریان رحمی (UAE). در این روش، پزشک با وارد کردن ژل یا ذرات پلاستیکی در رگ‌های خونی مجاور، جریان خون به فیبروم‌های شما را مسدود می‌کند. این باعث کوچک شدن فیبرومها میشود.
هیسترکتومی این جراحی رحم شما را به طور کامل خارج می‌کند. این تنها راه برای درمان کامل فیبروم است. این یک جراحی بزرگ است، اما پزشک گزینه‌هایی برای انجام آن دارد، از جمله بریدن شکم یا حتی لاپاراسکوپی.
پیشگیری از فیبروم رحم
فیبروم رحم قابل پیشگیری نیست، اما تحقیقاتی وجود دارد که نشان می‌دهد برخی عادات سبک زندگی می‌تواند شانس شما را کاهش دهد.
یک مطالعه نشان داد که رژیم‌های غذایی با قند بالا ممکن است با خطر بالاتری در برخی از زنان مرتبط باشد. مطالعه دیگری نشان داد که خوردن میوه‌های تازه و سبزیجات مانند آروگولا، کلم بروکلی، کلم، گل کلم، سبزی و شلغم می‌تواند شانس شما را کاهش دهد. سبزیجات سرشار از بتاکاروتن، فولات، ویتامین‌های C، E و K و سایر مواد معدنی هستند. آنها همچنین پر از فیبر هستند.
ورزش منظم همچنین می‌تواند احتمال فیبروم رحم را کاهش دهد.
